W pewnym sensie pełne uczestnictwo w Ruchu Światło-Życie rozpoczyna się z podjęciem DIAKONII we Wspólnocie Kościoła (konkretyzuje się to w parafii). Droga jednak do tego prowadzi poprzez określoną FORMACJĘ, która nawiązuje do idei starożytnego katechumenatu. Jednak podstawowym warunkiem jest wewnętrzne nawrócenie, gotowość okazania posłuszeństwa Jezusowi – jedynemu Zbawicielowi. Stąd wyróżniamy trzy etapy podstawowej formacji w Ruchu Światło-Życie:
ETAP 1 – EWANGELIZACJA
Pierwszy etap formacji zakłada Ewangelizację – spotkanie z Jezusem, wobec Którego każdy sam musi się określić. Każdy musi sam odpowiedzieć na pytanie: Kim jest Jezus dla niego. Aby poznać Jezusa, trzeba przyjrzeć się prawdzie o Bogu, jaką podaje Pismo Święte. Wiąże się to z poznaniem czterech podstawowych prawd ewangelicznych, (zwanych prawami życia duchowego):
– Bóg miłuje ciebie i ma dla twojego życia wspaniały plan.
– Człowiek jest oddzielony od Boga poprzez grzech.
– Jezus Chrystus jest jedynym Zbawicielem.
– Przyjęcie Jezusa jako mojego Pana i Zbawiciela Odpowiedź człowieka, uznająca Jezusa jako Pana i Zbawiciela jest podstawowa, aby należycie zrozumieć i włączyć się w dalsze spotkanie z Bogiem w ramach Ruchu.
ETAP 2 – DEUTEROKATECHUMENAT
Spotkanie Jezusa i uznanie Go za Pana i Zbawiciela prowadzi do włączenia się w grupę uczniów Jezusa. W Ruchu Światło-Życie jest nią grupa deuterokatechumenatna. Sama nazwa nawiązuje do katechumenatu – okresu w którym kandydat przygotowujący się do chrztu poznawał naukę Jezusa i jej wymagania oraz uczył się żyć zgodnie z tą nauką. Katechumenat trwał dwa – trzy lata. Po tym okresie, po wyrażeniu opinii starszych, katechumen mógł otrzymać chrzest i stawał się chrześcijaninem.
W naszym kraju chrzest udzielany jest w dzieciństwie, Okres młodości, czy też dorosłego życia jest czasem na potwierdzenie wyboru, który został dokonany przez rodziców. Spotkanie Jezusa w czasie Ewangelizacji prowadzi do włączenia się w grupę, która poznaje naukę Jezusa – grupę deuterokatechumenalną. Przedrostek „deutero-” – powtórny wskazuje, ze mamy do czynienia z ludźmi ochrzczonymi, którzy pragną w świadomy sposób kroczyć drogą wskazaną przez Jezusa, Droga deuterokatechumenatu trwa w Ruchu minimum trzy lata. Po spotkaniu Jezusa w pierwszym etapie jest mowa o wymogach życia w przyjaźni z Jezusem (życie w stanie łaski uświęcającej na co dzień ). Z tym wiąże się poddanie się działaniu Ducha świętego, oddanie się Niepokalanej, wsłuchanie się w Słowo Boże, włączenie się we wspólnotę, życie Eucharystią. Jest to okres odkrywania Boga w czasie osobistej modlitwy Jako dialogu z Bogiem. Ten etap wyznaczają w Ruchu Światło-Życie Drogowskazy Nowego Człowieka, ukazujące wymagania dla uczniów Jezusa.
Wejście w Ruch nie uwalnia człowieka od jego słabości, grzechu. Poznanie swojego upadku prowadzi do szukania Boga, który potrafi wyprowadzić z wszelkiej niewoli w Piśmie Świętym (szczególnie w Księdze Wyjścia ) – który słyszy, widzi, wyprowadza z niewoli, broni i walczy, objawia się w swojemu ludowi. Jest to czas odkrywania Boga w znakach – szczególnie podczas liturgii i sakramentach. Wyjście z wszelakiej niewoli wiąże się w Ruchu z dziełem Krucjaty Wyzwolenia Człowieka. Krucjata jest darem Ruchu dla Kościoła w Polsce. Jej celem jest przeciwstawienie się wszystkiemu co zniewala i poniża godność człowieka. W naszym kraju szczególnie zniewala ludzi alkoholizm i nikotynizm. Wychodzenie z wszelakiej niewoli dla kandydatów na oazowiczów wiąże się z darem całkowitej abstynencji od alkoholu, nikotyny i wszelakich narkotyków.
Uczenie się wychodzenia z niewoli, życia w wolności, prowadzi do odkrycia wspólnoty, jaką jest Kościół trwający w jedności, nauce apostołów, na łamaniu chleba i na modlitwie (por. Dz 2,42). W tym czasie poznajemy Kościół i uczymy się być odpowiedzialnymi za Niego. Wspólnota Kościoła daje oparcie do wytrwania w wolności, jaką obdarza Bóg. Akceptacja wszystkich wymagań Ruchu prowadzi do etapu trzeciego -służby.
ETAP 3 – DIAKONIA
Spotkanie Jezusa, poznanie Go prowadzi do diakonii – służby Jezusowi i braciom w Kościele. Cały okres Ewangelizacji i Deuterokatechumenatu jest czasem kandydatury na członka Ruchu. Pełna akceptacja wymagań Ruchu, czyli przyjęcie całego charyzmatu Ruchu, akceptacja i realizacja Drogowskazów Nowego Człowieka, członkostwo w Krucjacie Wyzwolenia Człowieka prowadzi do możliwości stania się prawdziwym członkiem Ruchu Światło-Życia. ZNAKIEM AKCEPTACJI WYMAGAŃ RUCHU l WŁĄCZENIA SIĘ W RUCH JEST BŁOGOSŁAWIEŃSTWO ANIMATORA W CZASIE CENTRALNEJ OAZY MATKI NA KOPIEJ GÓRCE (zawsze na Zesłanie Ducha Świętego).
Służyć Kościołowi przez Ruch można rozmaicie. Jedną z możliwości jest włączenie w Diakonię Stałą (życie według rad ewangelicznych: czystości, posłuszeństwa i ubóstwa). W Ruchu istnieje ogólnopolska żeńska Diakonia Stała – Instytut Niepokalanej Matki Kościoła oraz powstaje męska wspólnota – Chrystusa-Sługi. Ponadto powstają Diakonie Stałe w ramach diecezji. Osoby włączające się w Diakonię Stałą oddają całe swoje życie na potrzeby Ruchu. Od kilku też lat istnieje Unia Kapłanów Chrystusa-Sługi.
Inną możliwością jest służenie Kościołowi przez Ruch na marginesie swoich zasadniczych obowiązków rodzinnych i zawodowych, oddając czas j siły do dyspozycji Ruchu, na zasadzie pracy społecznej czy apostolskiej. Osoby te są członkami diakonii Ruchu i przejmują pewien zakres odpowiedzialności za sprawy Ruchu w jakiś sposób stały, systematyczny.
Można jeszcze wyodrębnić krąg przyjaciół i sympatyków, którzy pomagają, Ruchowi sporadycznie lub nawet systematycznie, ale bez przejmowania odpowiedzialności za jego sprawy.
Służba Kościołowi przez Ruch oznacza włączenie się w diakonię Ruchu. Obecnie wyróżnia się diakonie; miłosierdzia, modlitwy, wspólnoty rodzinnej, liturgiczna, muzyczna, narodu, deuterokatechumenatu, słowa, życia, wyzwolenia, ewangelizacji, jedności, itp.
Zadania poszczególnych diakonii:
– DIAKONIA JEDNOŚCI – zapobiega o faktyczne nawiązanie i pielęgnowanie łączności, jedności i dialogu przez kontakty listowe, organizowanie spotkań i zgromadzeń z różnymi osobami, ośrodkami, instytucjami, itp.
– DIAKONIA MODLITWY – służy ożywianiu i podtrzymywaniu w Ruchu ducha i form modlitwy, szczególnie przez organizowanie oaz modlitwy. Zajmuje się również tzw. charyzmatycznymi ruchami modlitewnymi.
– DIAKONIA LITURGII – stanowi zaplecze dla formacji liturgicznej i realizacji odnowy liturgii, w której Ruch – zgodnie z Konstytucją o Liturgii – widzi źródło i szczyt.- DIAKONIA MUZYCZNA – dbałość o śpiew.- DIAKONIA NARODU – przygotowanie członków Ruchu do służby na polu politycznym i gospodarczym.
– DIAKONIA DEUTEROKATECHUMENATU – służy dziełu formacji na poziomie dziecięcym, młodzieżowym, akademickim, młodzieży pracującej i dorosłych w celu pełnego włączenia do życia w jedności we wspólnocie Kościoła.
– DIAKONIA SŁOWA – dba o to, aby słowo pisane lub drukowane docierało we właściwym czasie do wszystkich członków lub wspólnot ruchu i do ludzi oraz środowisk pragnących korzystać z pomocy Ruchu.
– DIAKONIA WYZWOLENIA – służy wszelkim akcjom i pracom podejmowanym przez Ruch w celu wyzwolenia człowieka z wszelkiej niewoli wewnętrznej, szczególnie zaś prowadzi dzieła Krucjaty Wyzwolenia Człowieka.
– DIAKONIA ŻYCIA – obrona prawa do życia wszystkich ludzi, pomoc osobom w trudnej sytuacji rodzinnej.
– DIAKONIA EWANGELIZACJI – służy dziełu ewangelizacji, która ma doprowadzić ludzi do podstawowej jedności wiary przez przyjęcie w jednym Duchu jedynego Zbawiciela i Pana.
– DIAKONIA MIŁOSIERDZIA – służy wszelkim działaniom charytatywnym, które muszą być podejmowane przez Ruch dla realizowania największego przykazania Chrystusowej miłości, szczególnie wobec tych, którzy po wyzwoleniu wymagają dalszej troski i opieki.
– DIAKONIA OAZ REKOLEKCYJNYCH – służy wszystkim sprawom związanym z główną metodą działania Ruchu, jaką są oazy rekolekcyjne różnego rodzaju, typu i stopnia.
i inne…
Najważniejsze jest jednak służenie tam, gdzie jest potrzeba w ramach swojej parafii. Formacja oazowa ma prowadzić do brania odpowiedzialności za Kościół, którym my jesteśmy.